ن : kamyab
بر اساس یك نظریه، خمیازه كشیدن مسری است. آخرین نظریه های فیزیولوژیست ها در رابطه با خمیازه كشیدن، از مسری بودن خمیازه حكایت می كند.
بر این اساس، خمیازه كشیدن یك عمل بدوی است كه در سیر تكامل انسان جا مانده است.
یك پروفسور در دانشگاه مریلند آمریكا كشف كرده، خنده و خمیازه به گونه ای غیر عادی قابل سرایت هستند، به طوری كه تنها مطالعه درباره خمیازه كافی است تا شما نیز تمایل به آن پیدا كنید.
در واقع خمیازه یك بازتاب است و شما نمی توانید به راحتی آن را متوقف كنید. این رفتار علامتی از تغییر حالت میان هوشیاری و خواب آلودگی، و برعكس است. به اعتقاد او خمیازه كشیدن هیچ ارتباطی با كسب اكسیژن بیشتر برای فرد ندارد.
همچنین گروهی از محققان دانشگاه آریزونا، دلیل اینكه برخی افراد با مشاهده خمیازه دیگران، خود نیز آن را تكرار می كنند، نوعی پدیده ارادی موسوم به مجاورت می دانند.
خمیازه عبارت است از باز كردن دهان و تنفس عمیق به صورت غیر ارادی كه تقریباً از زمان پیش از تولد و به عبارت دقیق تر از دوره جنینی و یازده هفتگی قابل مشاهده است.
در ارتباط با خمیازه دو نظریه عمده مطرح است؛ نخست تئوری فیزیولوژیكی كه طبق آن كمبود اكسیژن همراه با افزایش میزان دی اكسید كربن در خون باعث می شود گیرنده های حسی پیام خاصی را به مغز منتقل کنند و قسمت غیرارادی مغز فرمان خمیازه را صادر كند. نظریه دوم، تئوری خستگی است كه خمیازه را نوعی واكنش طبیعی بدن در این مواقع می داند.
از سوی دیگر محققان این مركز به تازگی دریافته اند زمانی كه فرد خمیازه می كشد، مقادیر بیشتری اكسیژن از طریق گشاد شدن مجاری تنفسی، وارد ریه ها می شود و درصد این گاز حیاتی در خون افزایش می یابد.
آنها می گویند: در 90 درصد موارد، خمیازه كشیدن به دنبال افت اكسیژن در بدن فرد رخ می دهد. برای مثال بعد از مدتی نفس كشیدن به صورت مقطع و كوتاه، ناگهان شخص خمیازه می کشد و با این كار بدن او میزان اكسیژن مورد نیاز را دریافت می كند، پس در حقیقت خمیازه پاسخی به نیاز فرد برای دریافت هوای بیشتر است، نه دلیلی بر خواب آلودگی.
خمیازه بی اختیار انجام می شود، زیرا در مغز ما مركزی است كه نفس كشیدنمان را تنظیم می كند. اگر مقدار زیادی گاز كربنیك در بدن ما وجود داشته باشد، این مركز فعال می شود و ما بی آنكه بخواهیم، نفس عمیقی كشیده و گاز كربنیك را بیرون می دهیم.
هر چند علل و چگونگی دقیق خمیازه كشیدن مشخص نیست، اما دیدن، شنیدن یا حتی فكر كردن به خمیازه نیز می تواند فرد را به انجام آن وادارد، زیرا نگاه كردن و شنیدن صدای خمیازه روی مغز ما اثر می گذارد و باعث خمیازه می شود.
پیش از این تصور عمومی این بود كه ما تنها هنگام خستگی خمیازه می كشیم، اما ما موقع بیدار شدن از خواب و هوشیاری كامل نیز خمیازه می كشیم.
امروزه می دانیم ریه ها مسئول سنجش میزان اكسیژن نیستند و از طرفی دیده شده كه حتی جنین انسان در شكم مادر با ریه های پر از آب خمیازه می كشد.
این نظریه معتقد است كه خمیازه كشیدن، نوعی روش ارتباطی میان موجودات است، به این معنی كه جانوران با انجام این عمل، تغییرات ایجاد شده در محیط یا درون خود را به یكدیگر اطلاع می دهند.
کسانی که در پاسخ به خمیازه دیگران، بیشتر واکنش نشان میدهند، آنهایی هستند که از حس همدلی بیشتری بهرهمندند.
تحقیقات جدید نشان دادهاند که خمیازه کشیدن، چیزهایی بیشتر از خستگی فرد را نمایان میکند و اصلی‌ترین دلیل مسری بودن خمیازه میتواند بیشتر نشانه درجه بالایی از همدلی با گروه باشد.
به علاوه، موجودات زیادی خمیازه میکشند اما در این بین فقط برخی از آدمها و در بعضی مواقع، حیوانات و انسان‌های نزدیک به آنها معتقدند که خمیازه مسری است و این احتمال را میدهند که شاید دلیل روانی داشته باشد.
به تازگی، در جشنواره علمی‌انجمن بریتانیا در یورک نتیجه تحقیقات دانشگاه شهر لیدز (واقع در انگلستان شمالی) اعلام شد. دکتر کاتریونا ماریسون، یکی از سخنرانها در بخش روانشناسی دانشگاه لیدز، که سرپرستی این کار را بر عهده دارد، میگوید: خمیازه مسری، عادت جالبی است.
برای اثبات این موضوع، نه به مدرک دیداری و نه شنیداری احتیاج است، فقط کافی است در این مورد مطلبی بخوانید یا فقط به آن فکر کنید؛ همین موضوع کافی است تا خمیازه امان شما را ببرد!
او میافزاید: ما معتقدیم که واگیر داشتن خمیازه، در اثر همدلی فرد با دیگران ایجاد می‌شود. این موضوع باعث افزایش توجه رفتاری و روانی افراد می‌شود.
واگیری خمیازه از طریق چشمها!
تصاویری که اخیرا از رشتههای اعصاب تهیه شده، نشان میدهد که نقطه مشترکی از مغز، هم در هنگام عکسالعمل به خمیازه و هم در مقابل خمیازه کشیدن دیگران ایفای نقش میکند.
برای آزمایش این تصور کلی، تیم دانشگاه لیدز آزمایشی انجام دادند که در آن به مطالعه رفتار دانشجویان روانشناسی و مهندسی در این مورد پرداختند. برای انجام این پژوهش، هر کدام از دانشجویان در اتاق انتظار مجزایی قرار گرفت و هم اتاقی آنها كه در واقع محققی بود که در عرض 10 دقیقه، 10 بار خمیازه کشید و تعداد پاسخ دانشجویان به خمیازههایشان را ثبت کردند.
بعد از این مرحله از تمام شرکتکنندهها خواسته شد تا مهارتهای همدلانه خود را محک بزنند، به این ترتیب که تصویر چند چشم در اختیار آنها قرار میگرفت که آنرا تفسیر کنند. البته احساساتی که از خود نشان دادند، توسط محققان ثبت شد.
نتیجه این تحقیق مشخص کرد کسانی که در پاسخ به خمیازه دیگران، بیشتر واکنش نشان میدهند، همانهایی هستند که از حس همدلی بیشتری بهرهمندند. همچنین تفاوت قابل ملاحظهای بین 2گروه مورد مطالعه وجود داشت.
دانشجویان روانشناسی نسبت به خمیازه مسری حساستر بودند و نمره بسیار بیشتری نسبت به دانشجویان مهندسی در آزمون همدلی کسب کردند.
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط: موارددیگر، دانستنیها، ،
:: برچسب‌ها: دانستنیها, دانستنیها,
